تصویر برداری در ارتودنسی دندان

فهرست مطالب

عکس رادیولوژی دندان

در تصویر برداری ارتودنسی دندان، بیمار باید طبق تشخیص متخصص ارتودنسی  مراحل زیر را انجام دهد:

OPGیکی از رادیوگرافی های ضروری جهت شروع درمان ارتودنسی می باشد که به وسیله آن، متخصص ارتودنسی قادر به دیدن دقیق ریشه دندان ها می باشد و می تواند کلیه دندان ها را از لحاظ سلامت کلی مورد ارزیابی قرار دهد.

لترال سفالومتری: این رادیوگرافی جهت بررسی موقعیکین تهیه می شود و از ملزومات شروع یک درمان ارتودنسی صحیح می باشد. با بررسی این رادیوگرافی، متخصص ارتودنسی می تواند کلیه مشکلات اسکلتی بیمار را تشخیص دهد و در مورد طرح درمان مناسب وی تصمیم گیری کند.

فتوگرافی (عکس رنگی):

این تصاویر جهت بررسی وضعیت بافت سخت و نرم داخل دهان و ارزیابی شاخص های زیبایی صورت در ابتدای درمان ارتودنسی تجویز می شود.

معاینه بیمار در ارتودنسی دندان

در این مرحله از ارتودنسی دندان، فک بیمار مجدد توسط متخصص ارتودنسی مورد بررسی قرار می گیرد. پزشک متخصص با درنظر گرفتن هزینه ارتودنسی به صورت تقریبی و همچنین زمان بندی احتمالی و توضیح انجام روش های موجود در ارتودنسی دندان، بیمار را در جریان کلیه مراحل و اقدامات و هزینه های ارتودنسی قرار خواهد داد.

قرار دادن بریس (براکت) در دهان برای ارتودنسی دندان

اگر بیمار گزینه ارتودنسی نامرئی را انتخاب کند، پس از قالب گیری و انجام عکس برداری های لازم، علی رغم پرداخت هزینه ارتودنسی بیشتر می تواند تنها در 20 الی 30 دقیقه حضور در مطب، ارتودنسی دندان را انجام دهد. در غیر اینصورت جلسه مربوط به چسباندن بریس ها (براکت ها) در دهان حدود 2 ساعت زمان می برد. متخصص ارتودنسی دقت و زمان بسیار زیادی را در این مرحله برای قرار دادن براکت ها بر روی هر یک از دندان ها می گذارد.

این نکته قابل ذکر است که در طول مراحل درمان ارتودنسی دندان، مراجعات منظم و دقیق به متخصص ارتودنسی جهت کسب نتایج ایده آل و دستیابی به لبخندی زیبا اهمیت زیادی دارد. پس از پایان مراحل ارتودنسی دندان و پرداخت هزینه ارتودنسی، براکت از دهان خارج شده و پس از آن استفاده از نگه دارنده دندان جهت ثابت نگه داشتن وضعیت دندان و فک بیمار شروع می‌شود. پس از انجام کلیه مراحل ارتودنسی دندان توسط متخصص ارتودنسی، بیمار می‌تواند از زیبایی دندان‌ها و لبخند خود لذت ببرد.

به این مطلب امتیاز دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط

ونیر کامپوزیت یا لمینیت سرامیکی؟

هر دو درمان برای بهبود لبخند شماست. هر کدام مزایا و معایبی دارند که با توجه به شرایط بیمار انتخاب می شوند.مزیت لمینیت سرامیکی نسبت به ونیر کامپوزیت در ثبات رنگ آن است. ونیر کامپوزیت ، بسته به میزان مصرف مواد رنگی توسط بیمار هر سال احتیاج به پالیش دارد تا رنگ آن مجددا به حالت اول برگردد اما لمینیت سرامیکی ثبات رنگ عالی داشته و به مرور زمان رنگ نمی گیرد. مزیت ونیر کامپوزیت نسبت به لمینیت سرامیکی هزینه کمتر آن نسبت به لمینیت و یک جلسه ای بودن درمان است. لمینیت سرامیکی یک درمان دو جلسه ای است.

اطلاعات بیشتر

ترمیم همرنگ ( کامپوزیت ) یا ترمیم غیر همرنگ ( آمالگام )؟

[vc_row][vc_column][vc_column_text]اکثر بیماران به دلیل زیبایی بیشتر، طرفدار ترمیم های همرنگ ( کامپوزیتی ) هستند. در مورد اینکه کدامیک بهتر هستند باید گفت که هیچ کدام بر دیگری ارجحیت نداشته و بسته به محل پوسیدگی، محل دندان در قوس فکی، میزان وسعت پوسیدگی، میزان نسج باقیمانده دندان پس از برداشت پوسیدگی، امکان ایزولاسیون دندان جهت ترمیم و… نوع ماده ترمیمی انتخاب می شود. پس بهتر است به جای اصرار به نوع خاصی از ماده ترمیمی ، انتخاب نوع ماده را به دندانپزشک خود بسپارید و مطمن باشید که با توجه به شرایط دندان ، مناسب ترین ماده ترمیمی انتخاب می شود.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image][vc_column_text]ملاحضات

اطلاعات بیشتر

انواع نگه دارنده های ارتودنسی

پس از اینکه روابط دندانی و فکی ایده آل و لبخندی زیبا برقرار شد، برای اینکه دندان ها به همان وضعیت نامرتبی قبل از شروع درمان بازگشت نکنند ، نیاز است از نگه دارنده های ارتودنسی استفاده شود. این نگه دارنده ها در واقع باعث ثبات نتایج درمان می شوند. لذا نگه دارنده ها از مهم ترین مراحل درمان هستند و بیمار باید از آنها طبق دستور پزشک خود به طور دقیق استفاده نماید. در غیر این صورت نامرتبی دندان ها باز می گردد و برای اصلاح دوباره آن ، درمان مجدد ارتودنسی لازم می گردد. نگه دارنده ها به

اطلاعات بیشتر

انواع درمان ارتودنسی چیست؟

درمان ارتودنسی به دو نوع کلی متحرک و ثابت تقسیم می شود که هر یک دارای زیر مجموعه های بیشتری نیز هستند. مثلا درمان ثابت به انواع شفاف و ارتودنسی لینگوال و معمول فلزی تقسیم می شود. درمان ارتودنسی متحرک غالبا در سنین کودکی تا ۱۲ سالگی برای اصلاح مشکلات فکی و کمبود فضای دندانی ناحیه ای استفاده می شود. درمان ارتودنسی ثابت معمولا از سن ۱۲-۱۳ سالگی به بعد برای اصلاح موقعیت دندان ها و مرتب کردن کامل آنها به منظور برقراری طح لبخندی ایده آل انجام می شود. در بسیاری موارد بعد از درمان ارتودنسی متحرک، نیاز به

اطلاعات بیشتر