براکت در ارتودنسی

فهرست مطالب

براکت در ارتودنسی، اصلی ترین ابزار مورد استفاده در درمان ارتودنسی است که با گذر زمان دندان ها را حرکت داده و آنها را در موقعیت مناسب جایگزین می کند.براکت متشکل از دو جزء اصلی سیم ارتودنسی و بریس است که طی فرایند باندینگ، بر روی دندان ها قرار گرفته و نیروی فشار را به دندان ها منتقل می کند. براکت ها معمولا حاوی یک یا دو شیار هستند که سیم ارتودنسی از میان آن رد شده و در محل مناسب تعیین شده توسط متخصص ارتودنسی قرار می گیرد.براکت ارتودنسی در واقع برای اتصال پذیری سیم قوس مانند با چسب یا باند روی دندان ها به کار می‌رود و معمولاً از جنس پلاستیک، فلز و سرامیک تهیه می‌شود. براکت معمولا دارای دو شیار برای قرارگیری سیم داخل آن هستند. براکت ارتودنسی بر اساس نوع ماده سازنده شامل براکت فلزی (طلا، تیتانیوم، کامپوزیت، کبالت و غیره)، سرامیکی و پلاستیکی به صورت متنوع در بازار وجود دارد. برای انجام ارتودنسی  می توانید به کلینیک دندانپزشکی اسمایل آرک کرج مراجعه کنید.

مرحله اتصال بریس ها به دندان های مراجعین بسیار مهم است و خود شامل دو مرحله زیر است:

  • بعد از ارزیابی های اولیه و بررسی تمام جوانب درمان، برای شروع کار و قبل از نصب براکت ها، متخصص ارتودنسی شما ابتدا دندان هایتان را پالیش زده و خشک می کند. سپس اسید مخصوص یا یک ماده سمنت مانند (سیمان مخصوص) را روی سطح دندان ها قرار می دهد تا شرایط را برای نصب براکت ها آماده کند. در مواردی که کامپوزیت نوری برای چسباندن براکت ها به دندان مورد استفاده قرار گیرد لازم است که نور پلاسما با شدت بالا به روی براکت ها تابانده شود.
  • چسپاندن براکت ها تنها بخشی از کار است و در مرحله بعدی باید بین تمام براکت ها اتصال ایجاد کنیم. برای این منظور ما یک سیم مخصوص قوس دار را از تمام براکت ها عبور می دهیم. این سیم علاوه بر متصل کردن براکت ها به هم، به دندان ها فشار وارد میکند تا در جهتی که مد نظر ما است حرکت داده شوند. اگر لازم باشد فشار ببیشتری به دندان ها وارد شود برای ایجاد فشار بهتر بر دندان ها، کش های کوچکی که ترکیب رنگی مختلفی دارد به دلخواه بیمار روی براکت های ارتودنسی قرار می گیرد.
به این مطلب امتیاز دهید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب مرتبط

ونیر کامپوزیت یا لمینیت سرامیکی؟

هر دو درمان برای بهبود لبخند شماست. هر کدام مزایا و معایبی دارند که با توجه به شرایط بیمار انتخاب می شوند.مزیت لمینیت سرامیکی نسبت به ونیر کامپوزیت در ثبات رنگ آن است. ونیر کامپوزیت ، بسته به میزان مصرف مواد رنگی توسط بیمار هر سال احتیاج به پالیش دارد تا رنگ آن مجددا به حالت اول برگردد اما لمینیت سرامیکی ثبات رنگ عالی داشته و به مرور زمان رنگ نمی گیرد. مزیت ونیر کامپوزیت نسبت به لمینیت سرامیکی هزینه کمتر آن نسبت به لمینیت و یک جلسه ای بودن درمان است. لمینیت سرامیکی یک درمان دو جلسه ای است.

اطلاعات بیشتر

ترمیم همرنگ ( کامپوزیت ) یا ترمیم غیر همرنگ ( آمالگام )؟

[vc_row][vc_column][vc_column_text]اکثر بیماران به دلیل زیبایی بیشتر، طرفدار ترمیم های همرنگ ( کامپوزیتی ) هستند. در مورد اینکه کدامیک بهتر هستند باید گفت که هیچ کدام بر دیگری ارجحیت نداشته و بسته به محل پوسیدگی، محل دندان در قوس فکی، میزان وسعت پوسیدگی، میزان نسج باقیمانده دندان پس از برداشت پوسیدگی، امکان ایزولاسیون دندان جهت ترمیم و… نوع ماده ترمیمی انتخاب می شود. پس بهتر است به جای اصرار به نوع خاصی از ماده ترمیمی ، انتخاب نوع ماده را به دندانپزشک خود بسپارید و مطمن باشید که با توجه به شرایط دندان ، مناسب ترین ماده ترمیمی انتخاب می شود.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image][vc_column_text]ملاحضات

اطلاعات بیشتر

انواع نگه دارنده های ارتودنسی

پس از اینکه روابط دندانی و فکی ایده آل و لبخندی زیبا برقرار شد، برای اینکه دندان ها به همان وضعیت نامرتبی قبل از شروع درمان بازگشت نکنند ، نیاز است از نگه دارنده های ارتودنسی استفاده شود. این نگه دارنده ها در واقع باعث ثبات نتایج درمان می شوند. لذا نگه دارنده ها از مهم ترین مراحل درمان هستند و بیمار باید از آنها طبق دستور پزشک خود به طور دقیق استفاده نماید. در غیر این صورت نامرتبی دندان ها باز می گردد و برای اصلاح دوباره آن ، درمان مجدد ارتودنسی لازم می گردد. نگه دارنده ها به

اطلاعات بیشتر

انواع درمان ارتودنسی چیست؟

درمان ارتودنسی به دو نوع کلی متحرک و ثابت تقسیم می شود که هر یک دارای زیر مجموعه های بیشتری نیز هستند. مثلا درمان ثابت به انواع شفاف و ارتودنسی لینگوال و معمول فلزی تقسیم می شود. درمان ارتودنسی متحرک غالبا در سنین کودکی تا ۱۲ سالگی برای اصلاح مشکلات فکی و کمبود فضای دندانی ناحیه ای استفاده می شود. درمان ارتودنسی ثابت معمولا از سن ۱۲-۱۳ سالگی به بعد برای اصلاح موقعیت دندان ها و مرتب کردن کامل آنها به منظور برقراری طح لبخندی ایده آل انجام می شود. در بسیاری موارد بعد از درمان ارتودنسی متحرک، نیاز به

اطلاعات بیشتر