درمان ارتودنسی به دو نوع کلی متحرک و ثابت تقسیم می شود که هر یک دارای زیر مجموعه های بیشتری نیز هستند. مثلا درمان ثابت به انواع شفاف و ارتودنسی لینگوال و معمول فلزی تقسیم می شود. درمان ارتودنسی متحرک غالبا در سنین کودکی تا ۱۲ سالگی برای اصلاح مشکلات فکی و کمبود فضای دندانی ناحیه ای استفاده می شود. درمان ارتودنسی ثابت معمولا از سن ۱۲-۱۳ سالگی به بعد برای اصلاح موقعیت دندان ها و مرتب کردن کامل آنها به منظور برقراری طح لبخندی ایده آل انجام می شود. در بسیاری موارد بعد از درمان ارتودنسی متحرک، نیاز به ارتودنسی ثابت نیز می باشد زیرا هر کدام از این مراحل درمانی به هدف خاصی انجام می شود. در بعضی مواقع، بیمار در سنین بالاتر ( اواخر نوجوانی) نیاز به درمان ارتودنسی به همراه جراحی فک برای اصلاح عدم هماهنگی فکی شدید دارد.
به این مطلب امتیاز دهید